هِريس يکي از شهرهاي کوچک و باستاني استان آذربايجان شرقي و همچنين مرکز شهرستان هريس است. طبق آخرين سرشماري مرکز آمار ايران که در سال 1385 صورت گرفته‌است، اين شهر با جمعيتي بالغ بر 9,513 نفر، پرجمعيت‌ترين شهر شهرستان هريس و بيست و دومين شهر پرجمعيت آذربايجان شرقي محسوب مي‌شود.جمعيت شهر هريس در طي سال‌هاي گذشته، ثابت باقي مانده‌است که به‌دليل مهاجرت مردم اين شهر به شهرهاي بزرگ‌تري نظير تبريز و تهران بوده‌است. اين شهر در 82 کيلومتري اهر و 65 کيلومتري تبريز واقع شده‌است.
نام هريس در وقف‌نامه ربع رشيدي، در زمان حکومت غازان خان مغول، قيد شده‌است که اين امر از قدمت تاريخي اين شهر در گذشته‌هاي دور حکايت مي‌کند.
فرهنگ
هريس مهد هنر و دانش در اعصار گذشته بوده‌است.فرش هريس با تاريخي چند هزار ساله و شهرتي جهاني جلوه خاصي به‌نام هريس بخشيده است.
از سوغات شهر هريس مي توان فطير سنتي وقاليچه كوچك (پشتي)و ماست گاو ميش نام برد.
آثار باستاني
از جمله نقاط باستاني شهرستان هريس مي‌توان به اين مناطق اشاره نمود: بقعه شيخ اسحق در روستاي خانقاه، حوضلي‌قلعه در روستاي اسماعيل کندي که بزرگترين بناي ارکي آذربايجان به حساب مي‌آيد، آي‌قلعه‌سي در شيران که مربوط به عصر حجر و زمان اورارتوها مي‌باشد، بقعه آرمياي پيغمبر در روستاي شهرک، گورستان تاريخي هيق، و گورستان‌هاي خانقاه، مينق و نمرور، آرامگاه خواجه محمد خوشنام، برج خشتي چنار و ... . اما نقاط طبيعي شهرستان عبارتند از: آب معدني اکوزداغي، دربند هرزه ورز و چشمه آب معدني آن، آبشار شيرلان و طبيعت بکر آن، آبشار اسماعيل کندي، آبشار بلند و زيباي دربند گوراوان، کوه ساپلاغ، چشمه سوقالخان و ... .