بافت شهري است کوهستاني در جنوب استان کرمان.اين شهر مرکز شهرستان بافت است و در فاصله 1240 کيلومتري از تهران واقع شده‌است.جمعيت شهر بافت بنا بر سرشماري سال 1385 مرکز آمار ايران، برابر 35,008 نفر است.
اين شهر کمتر از 1200 سال قدمت تاريخي دارد.نام قديم آن باخته بوده که بعدها به باخت تبديل شده و در نهايت اکنون بافت ناميده مي‌شود.
گفته شده است که مردم اين سرزمين در قديم در جايي به نام دشت آب زندگي مي‌کردند، اما در مورد زمان انتقال آنها به بافت، در منابع مطلبي نيامده است. بافت ازجمله شهرهايي بوده که مارکوپولو از طريق آن به کرمان مراجعت کرده است. اشرف افغان نيز پس از شکست يافتن از نادر، به جهرم، لار، سيرجان و بافت رفته است.در زمان آقامحمدخان قاجار قلعه رابر در شهر بافت توسط باباخان برادرزاده وي محاصره و تسخير شد.
اقتصاد شهرستان بافت بر پايه کشاورزي شامل کشت انوع صيفي جات و انواع ميوه‌هاي سردسيري شامل گردو – انار – بادام و انواع ميوه‌هاي گرمسيري و دامداري و عشايري و بافت صنايع دستي استوار است.
برخي از آثار باستاني بافت عبارتند از: تپه يحيي، قلعه خبر، قلعه سنگي، تپه مهره‌اي، قلعه گوشک. بافت داراي گردشگاه‌ها و مناطق خوش آب و هواي زيادي است که خبر (شاه ولايت)، چشمه عروس، عشق آباد و هَنزا از آن جمله‌اند. از جمله جاذبه‌هاي طبيعي بافت مي‌توان به غار آتشفشاني تُرُنگ که بزرگ‌ترين و طويل‌ترين غار استان کرمان به شمار مي‌رود و غار شب‌پره واقع در دره شب‌پره نيز اشاره کرد.سوغاتي‌هاي مهم اين شهر شامل گردو، زيره، عسل، فراورده‌هاي لبني و انواع گليم و قاليچه مي‌باشد.
تغييرات جمعيت:
جمعيت شهر در سال 1335 تعداد 3861 نفر بوده ودر سال 1365 جمعيت 229/17 نفر و آخرين سرشماري سال 1386 جمعيت شهر 238200نفر و در حال حاضر جمعيتي 38200 نفر را در خود جاي داده‌است در سال 1387 خورشيدي درجه شهرداري 7 و کارکنان شهرداري يکصدو شصت نفر بود.
امکانات:
شهر بافت داراي استاديوم شهيد شهابي و باشگاه ورزشي شهيد ياراحمدي و زور خانه شهيد هاشم نادري مي‌باشد.تربيت بدني بافت داراي استخر شنا و زمين ورزشي است.
اثار باستاني:
تپه يحيي
تپه يحيي به فاصله حدود 260 کيلومتري جنوب کرمان در دشت وسيع "صوغان" تپه خاکي مرتفعي قرار گرفته که حدود 19 متر از سطح دشت پيرامون ارتفاع دارد. اين تپه که در حوزه شهرستان بافت قرار دارد به "تپه يحيي" شهرت دارد.
تپه يحيي امروزه به عنوان يکي از مهمترين آثار و تپه‌هاي کليدي در باستان شناسي ايران است. کاوشهاي علمي باستان شناسي اين تپه از سال 1347 به وسيله هيئت مشترک ايراني-آمريکايي و طي چند فصل صورت گرفته است. حاصل کاوشهاي علمي که در اين تپه عظيم باستاني صورت پذيرفته حکايت از دوره‌هاي مختلف استقرار انساني دارد. اين محوطه باستاني تقريباً بطورمداوم از نيمه اول هزاره پنجم پيش از ميلاد تا دوره ساساني مسکوني بوده است.در پايان دوره عيلام يعني حدود 2200 سال پيش از ميلاد وقفه‌اي در تپه يحيي مشاهده مي‌شود که دليل آن هنوز روشن نيست. قديمي ترين نشانه‌هاي سکونت بشري در تپه يحيي که روي خاک بکر وجود دارد , تعدادي خانه‌هاي کوچک خشتي است که آثار باقيمانده آنها در پنج لايه روي هم قرار گرفته است.
قديمي ترين اين آثار که مربوط به نيمه هزاره پنجم پيش از ميلاد است , به صورت محوطه‌هاي کوچک چهارگوش است که اندازه هر ضلع آن به حدود 5/1 متر مي‌رسد. اغلب اتاقها فاقد درگاه است و ورود و خروج احتمالاً از طريق روزن موجود در سقف صورت مي‌گرفته است. ديوارها از خشتهايي است که با دست تهيه شده و در آفتاب خشک گرديده است. وجود قطعاتي از چوب ,ني و حصير در کف اتاقها حکايت از سقفهاي فروريخته اتاقها دارد.آلات و ابزار پايين ترين لايه يعني دوره 6 (عصر نوسنگي) از استخوان و سنگ چخماق از مهمترين آثار مکشوفه در تپه يحيي اشيايي است که از سنگ صابون ساخته شده و به صورت مهره هايي ساده تا ساغرهاي زيبايي بوده و جملگي شباهت بسيار به اشياء مشابهي دارد که در دورترين مراکز تمدن دوران مفرغ همچون "موهنجودارو"مرکز تمدن "هاراپا" در دره سند و همچنين در "ماري" واقع در بين النهرين مشاهده گرديده است. در خلال کاوشهاي باستان شناسي , يکي از نقاطي که احتمالاً معدن سنگ صابون تپه يحيي بوده , کشف گرديده که آثاري از کندوکاو و تراش خوردگي در عهد باستان در سطح حفره نمودار است و به نظر مي‌رسد تپه يحيي از مراکز توليد استخراج و صدور سنگ صابوني بوده است. از ديگر آثار باارزش و قابل توجه مکشوفه در تپه يحيي لوحه‌هاي گلي با خطوط پروتوعيلامي (آغاز عيلامي) است که از راست به چپ به وسيله قلم نوک تيز بر متن گل نرم ايجاد شده است. گفتني است که مشابه اين آثار در شوش و تپه سيلک کاشان نيز بدست آمده است.با کشف آثار ارزشمند در تپه يحيي مسلم گرديده که فرهنگ عيلامي بيشتر از آنچه پيش از اين تصور مي‌رفت , پردامنه بوده است. تپه يحيي محل و موقعيت مناسبي براي رابطه بين نخستين تمدنهاي بين النهرين و فرهنگي که بعدها در دره سند ظهور کرده است ,بود.