گِراش شهري است از توابع شهرستان لارستان در جنوب استان فارس و در فاصله 355 کيلومتري از شيراز و 15 کيلومتري لار قرار دارد. احتمال داده مي‌شود نام آن از گبراش به جراش و سپس به گراش تغيير يافته‌است. جمعيت بخش گراش در حدود 39,791 نفر است.
آثار تاريخي گراش
برکه کل گراش
کاروانسراي برمير گراش
دژ گراش يا كلات
برکه چهارطاق
برکه کده بان
برکه اسدالله
برکه حاج ابوالحسن
مجموعه هفت بركه
سد تنگ آب
چاه گل اوي
مسجد آخوند
مسجد جمعه
در بخش جنوب غربي شهر در تنگه‌اي به نام تنگاب (تنگاو)در کوه سياه (کوسياه) سدي به نام همين تنگه از سنگ و ساروج ساخته شده‌است که بنابر نوشته‌هاي آقاي دکتر احمد اقتداري (استاد پيشين دانشگاه تهران) ديرينگي آن به دوره ساسانيان برميگردد. دو اثر باستاني ديگر:
برکه کل
اين بناي تاريخي و با شکوه در شهر گراش قرار دارد و بزرگ‌ترين آب انبار برکه ايران است قدمت اين آب انبار به حدود 300 سال پيش و زمان حکومت صفويان مي‌رسد سقف اين آب انبار در زمين‌لرزه سال 1331 منطقه لارستان به طور کامل فروريخته متاسفانه کتيبه يا نوشته‌اي درباره آن به دست نيامده‌است اين بنا که براي مصارف کشاورزي و آب آشاميدني مردم ساخته شده هنوز کاربرد دارد.
دژ گراش
دژ تاريخي گراش که کلات هم ناميده مي‌شود مربوط به عصر شاه زندو و پيش از آن است امير محي‌الدين از طرف سيد عفيف الدين شاه زندو مامور فتح اين قلعه شده با دلاوري بر آن چيرگي مي‌يابد اين دژ تاريخي در ادوار مختلف مرکز حکومت بود و در اين اواخر در درگيري نيروهاي رضاشاه پهلوي با زادان خان گراشي بناهاي آن به وسيله هواپيما بمباران شده آثارش از بين مي‌رود.
اماکن مذهبي گراش
مسجد : در گراش مسجدهاي زيادي وجود دارد که اسامي آنها بصورت زير مي‌باشد.
مسجد جامع - مسجد امام‌زين‌العابدين(ع) - مسجد آخوند - مسجد صاحب الزمان - مسجد سيدالشهدا - مسجد امام حسن
حسينيه : در گراش حسينيه‌هاي زيادي وجود دارد که در ماههاي رمضان و محرم عزاداران حسيني به اين دو مکان آمده و در سوگ مولايشان عزاداري مي‌کنند.
حسينيه اعظم - حسينيه سنگ آوي - حسينيه وليعصر(برق روز) - حسينيه حضرت اباالفضل عباس(ع) - حسينيه فاطميه(س)
امامزاده
بقعه شيخ عبدالله - امامزاده چاه‌گلابي - امامزاده سبزپوش