اِستَهبان شهري در جنوب شرقي استان فارس است. اين شهر مرکز شهرستان استهبان مي‌باشد.
از ديرباز، نام اين شهر اصطهبانات يا استهبانات بوده که در دهه 1350 شمسي، در زمان نخست‌وزيري آموزگار که خود متولد اين شهر است به نام کنوني آن، يعني "استهبان" تغيير نام پيدا کرد. گفته شده که نام اين شهر از عبارت سته بان، به معناي تاکستان يا انگورستان برگرفته شده‌است.
محصول اصلي کشاورزي اين شهر انجير و زعفران است. در منابع، به محصولات ديگري از جمله؛ حبوبات، پنبه، تنباکو و ميوه‌هاي ديگري همچون گردو، بادام، انار و... اشاره شده‌است. زعفران اين شهر از نظر عطر و طعم زبانزد و داراي کيفيت منحصر به فردي است اما در بازار تجارت زعفران شناخته شده نيست.
استهبان، در گذشته‌اي نه‌چندان دور، از مراکز مهم مطالعات شيعي به‌حساب مي‌آمده و در حدود دو سده، طلاب علوم ديني در اين شهر به تحصيل مي‌پرداختند. به‌طوري که به اين شهر، لقب نجف اصغر يا نجف کوچک را داده بودند.
از بزرگترين علماي اين شهر که همواره نام او در تاريخ شفاهي و کتبي اين شهر، با احترام فراوان ياد مي‌شود مرحوم آيت الله العظمي سيد ابراهيم اصطهباناتي است که به ميرزا آقا اصطهباناتي شهرت يافته. در نجف ايشان را آقا ميرزا آقا حسيني اصطهباناتي شيرازي مي‌خواندند. وي از مراجع و فقهاي عالي‌رتبه شيعه بود که در سال 1337 هجري شمسي در نجف اشرف، ديده از جهان فرو بست. اين شهر داراي دو امامزاده‌است: امامزاده پيرمراد (برالمراد) و امامزاده سيد شمس‌الدين
مهم‌ترين جاذبه‌هاي اين شهر عبارتند از: آبشار درب آسياب، چشمه قهري، آب چوک، سلخ بوخون، مرخنه، انجيرستان، دم تنگ، چنار هزارساله و...