نَمين يکي از شهرهاي استان اردبيل واقع در شمال غربي ايران است.
مردم نمين در کنار زبان ترکي آذربايجاني و فارسي به زبان تالشي نيز تکلم مي‌کنند. به زبان مردم نمين آذري قديم نيز مي‌گويند.
بخش تالش نشين عنبران در همسايگي نمين قرار دارد.
نمين در منطقه‌اي کوهستاني و در حاشيه درياي خزر، با ارتفاع 1500 متر از سطح دريا قرار دارد.نمين داراي آب و هوايي معتدل، زمستانهايي سرد و تابستانهايي ملايم است. نمين داراي جنگل‌هاي طبيعي و باغات ميوه فراوان است.فاصله نمين از اردبيل 25 کيلومتر مي‌باشد و از سويي ديگر پس از عبور از گردنه حيران به شهر ساحلي آستارا مي‌رسد. طبق شواهد موجود در کتب تاريخي و آثاري باستاني که در اين ناحيه کشف شده‌است، سابقه تمدن در اين ناحيه به هزاران سال پيش مي‌رسد.
در خصوص نامگذاري اين شهر چنين گفته مي‌شود که اين شهر در قديم پوشيده از جنگل و درخت بوده و به دليل فاصله اندک آن از درياي خزر هوايي مرطوب و پر باران داشته‌است و بر همين اساس آن را نمين يعني نمناک نامگذاري کرده‌اند.
نمين داراي روستاها و دهستان‌هايي در اطراف آن است که در ذيل اسامي آنها آمده‌است: قشلاق چايي، عنبران، دودران، ميناباد، ميرزانق، کله‌سر، گرده، خانقاه عليا و سفلي، خشه حيران، دولت‌آباد، سيف‌آباد، جيگرکندي، ويلگيج، نوده، سلوط،نوشنق،سولا، خان‌کندي، جيد، قره، چناق، بيله‌سوار، آرپاتپه و...
دانشمندان نمين
نصرت‌الله مطلعي نمين 1260-1333
شهاب آذرتاش- مسئول اداره آموزش و پرورش نمين- 1281
جمال‌الدين شيخ محمد قادر باقري نمين 1313-1370
اشرف خانم طباطبايي وکيل- 1280
شعراي نمين
عسگر محمدي سيف‌آبادي 1341
آقا ميرزا فرج‌الله مغاني
مهان کشفي نميني
فايق (قرن 13 هـ.ق)
فايزي نميني
مير کريم سيدي- 1292-1367
اسکندر نجفي سوها 1323
علاءالدين اشرفي 134
شاهرخ شهابي عنبراني به زبان تالشي