گِرمي (مغان) از شهرهاي قديمي استان اردبيل ايران و مرکز شهرستان گرمي است. اين شهر مرکز شهرستان مغان است که شامل شهرستان‌هاي کنوني گرمي، پارس آباد و بيله سوار مي‌باشد.
جغرافيا و مردم شناسي
گرمي در 100 کيلومتري شمال شهر اردبيل قرار دارد. بخش اصلي اين شهر در دره‌اي واقع شده که از چهار سمت به وسيله کوه محصوراست. رودخانه‌هاي گرمي چايي , اله درق و کوئل چايي از داخل شهر گرمي عبور مي‌کنند همه اين کوهها از جنوب به شمال جريان دارند تا به بالهارود و نهايتا به درياي خزر مي‌ريزند.
ارتفاع نقاط مختلف شهر گرمي از سطح دريا بسيار متفاوت و از 600 متر در محله هلال احمر تا 1200 متر در محله اله درق متغير است. کوههاي مهم اطراف شهر عبارتند از: آزنا، قاراخان داغي ايرنواش و يالقوز بلاغي
نزديکي به درياي خزر، کوههاي آذربايجان و دشت سرسبز وحاصلخيز مغان موقعيت ويژه‌اي به اين منطقه داده‌است.
جمعيت اين شهر در حدود 30 هزار نفر برآورد شده‌است. مذهب اهالي شيعه و زبان گفتاري آنان ترک آذربايجاني است.
تاريخ
تاريخچه پيدايش اين شهر در عصر جديد حيات آن به حدود سال 900 هجري قمري باز مي‌گردد که 5 طايفه شيعه که ساکن شهرهاي امپراطوري عثماني و برخي نقاط سني نشين ديگر بودند به دستور و اجازه شاهان صفويه به آن مهاجرت و درآنجا ساکن شدند. شايد بهمين دليل است که ساکنين اصلي گرمي خود را اردوخانلي (منصوب به شهر اردهان در شمال شرق ترکيه) مي‌نامند.